Disneyland'ı Görmeden Büyüyerek Çocukluk Etmişim...*

Çocuk olamadan büyüdüm sanki ben. İlkokula seksenlerden önce başlayan her büyük şehirli gibi, büyüklerin sokaklardaki çocuklara zarar verebilecek tehlikeli oyunları nedeniyle, sokağın keyfinden kısmen yoksun, apartman içinde oynanabilen oyunlarla geçti çocukluğum. İp atladım, beş taş oynadım... Ama bolca hayal kurdum. Kendime oyun kahramanları yarattım. Bazen kendim, kahraman oldum.

Televizyon girince hayatımıza, çizgiden yaratılan harika dünyaların keyfine vardım. Heidi'yi , Şeker Kız Candy'i, Arı Maya'yı, Tom ve Jerry'i, Pempe Panter'i, Taş Devri kahramanlarını tanıdım... Onların da dünyası, benim hayal dünyamdan farklı gelmedi bana. İyi olanların kazandığı ve mutlu olduğu hayatlardı hepsi...

Yıllar geçip büyüdüğümü sandığımda, erkenden olgunlaşmak zorunda kalan o çocuğun sesi oldu hep kulaklarımda. Attığım her kahkahada, yediğim her pamuk şekerde, izlediğim her çizgi filmde, çocukluğum göz kırptı bana... Çocukları mutlu etmenin, dünyada her şeye bedel olduğunu düşündüm ve tüm çocukları koşulsuz sevdim bu yüzden. Ama bazılarını daha çok sevdim.  (Ne yapayım ben de insanım😊 )

Gülüşüne, bakışına, duruşuna kurban olduğum Aslı'cığım çocukluğuna veda etmek üzereyken yaptığımız Paris -Disneyland gezisinden bende kalanlara dair bu yazı... (Şimdilerde, harika bir genç olmuşken yazıyı/fotoğrafları paylaştığım için özür dilerim ondan. Ama bu ortak anımız burada da kalsın istedim)

2014 yazında yapılmış Paris gezisinin bir günü bu aslında... Sonradan umarım Paris'e dair anılarımı da paylaşabilirim burada. Yalnız değildik bu gezide. Hayatımın büyük bir kısmına tanıklık eden ilkokuldan beri arkadaşım Safir, onun kardeşi Sevnur ve Sevnur'un kızı güzel prensesim Elif de bizimleydi.

Paris'te harika bir ev kiraladık bu gezi için. Umarım ona ait detayları da Paris'e dair yazımda anlatırım. Aslı ve Elif olmasaydı, Paris'e gittiğimde Disneyland'a gitmeyi düşünür müydüm? Sanmıyorum... Ama orada geçirdiğim günden de pişman değilim😉

Sabah 9:00 gibi çıkabildik evden. Evin hemen yakınındaki "Convention" istasyonundaki otomatik makinadan,  Disneyland'a giden metro ve trende geçecek biletlerimizi  aldık. 2 kere aktarma yapmamız gerekiyor. Yolculuk da yaklaşık 1 saat 15 dakika  civarında sürüyor. Convention (12) no.lu hatta. Aynı hattaki "Pasteur"  istasyonunda inip, 6. hatta geçiyor ve "Nation" istasyonuna kadar gidiyoruz. Buradan da bizi Disneyland'a götürecek RER-A hattındaki trene biniyoruz. Trenin son durağı  Marne la Valleé, Disneyland'ın durağı. Trenden inince ne tarafa gideceğim diye düşünmeye gerek yok, kalabalığı takip etmek parkın girişine ulaşmak için yeterli oluyor.

Park kapısı ve gişeler sandığımız kadar kalabalık değil. Disneyland'da iki adet eğlence parkı var. Biri Disneyland Park, diğeri Walt Disney Studios. İlk park biraz daha küçük yaş gruplarını hedefleyen çizgi film tadında bir eğlence parkı. İkinci parkın hedef kitlesi ise doğrudan yetişkinler. Biz buraya zaten çocuklar için geldiğimiz için sadece Disneyland Park bileti alıyoruz. Tek park için günlük giriş ücreti yetişkinler için 59 EUR. Farklı bilet fiyatı alternatifleri için Disneyland'in buradaki linkine girip, gitmeden önce de bilgi edinilebilir. Grubun genç üyeleri de 11 yaşından büyük oldukları için burada yetişkin kategorisine giriyor. Ama bu ücreti ödedikten sonra, içeride geçirilen saatler boyunca, kuyruk beklemeye tahammül ettiğiniz her eğlenceye, hiç bir ücret ödemeden defalarca katılım sağlayabiliyorsunuz...

Park, girişinden itibaren bir masal dünyasına sokuyor insanı. Büyük bile olsanız, yüreğinizin kuytularında derin uykulara dalmış bir çocuk, içeri girmenizle birlikte kıpırdanmaya başlıyor.  Ne yalan söyleyeyim, parka girer girmez ben kendimi çocukken Pazar sabahları TRT'de izlediğim Kovboy filmlerinin içine düşmüş gibi hissettim. Gözlerim, Park haritasından Main Street olarak tanımlandığını öğrendiğim bu bölümdeki binalardan, elinde-belinde tabanca ile çıkacak kovboyları, şerifleri ve kabarık elbiseli, şapkaların ardına saklı toplu saçlarının lüleleri enseden salınan zarif kasaba kadınlarını aradı.

Park girişindeki bu 19. yüzyıldan kalma Amerikan kasabası, hediyelik eşyaların satıldığı dükkanlar ve lokantalarmış aslında... Acıktığımızda ya da eğlencemiz bittikten sonra, burada çokça zaman geçireceğiz nasıl olsa diye, ilk olarak park etrafını gezdiren trene binmeyi tercih ediyoruz. İstasyonlardaki görevlilerin  dönem kıyafetleri ile yolcuları karşıladığı tren, bütün Disneyland Park'ının etrafında bir tur atıyor. Park içinde olan biten konusunda fikir sahibi olunuyor, dileyen dilediği yerde inip, sonraki trene tekrar binebiliyor.

Bizim bu tren gezisi esnasında gözümüze kestirdiğimiz etkinlik "Big Thunder Mountain", Disneyland'daki tek riskli atraksiyonumuz oluyor. Bundan sonraki etkinliklere açıkçası gitmesek de olur dedirtecek kadar adrenalin salgılıyoruz burada.  En azından çocuklara eşlik etmek için gönüllü olan benim için yeterli bir adrenalin bu. Çocuklar çok mutlu oldular, ama ben bir daha kolay kolay binemem sanırım böyle bir alete... (Yukarıdaki fotoğraf tren içinde habersiz çekilmiş. Çıkınca veriyorlar eline. Bir etrafımdakilere bakın, bir de bana.  Gerçekten çok korktum 😱)

Parkta yaklaşık 7 saat geçiriyoruz. Kuyruğu az olan, riskli olmadığını düşündüğümüz, çocukların yüzünde gülümseme yaratan her etkinliğe katılıyoruz. Bu eğlencelerin arasında hem sabahtan hem de öğleden sonra, Disneyland film ve çizgi film kahramanlarının kostümlerine bürünmüş park görevlilerinin,  iki farklı temada hazırlanmış harika müzikler-danslar eşliğinde park içerisindeki insanlara sundukları enfes bir geçit törenlerini de izleme fırsatı buluyoruz. Tüm park çalışanları öyle güleryüzlüler ki, her yaş grubundan, her ülkeden çocukla müthiş bir etkileşimleri oluyor. Burada geçen saatler boyunca, dünyada kötülük, savaş, yoksulluk, açlık gibi kavramlar hiç yokmuş gibi hissediyorsunuz. Havada sonsuz bir "mutluluk"  hakim. Bu mutluluğun arasına serpiştirdiğimiz, yemek, dondurma, mağazalar, bahçeler ile dolu dolu, eğlenceli bir gün oluyor hepimiz için.

Bizim Paris'miz bu olmasa da, çocukların yüzlerindeki mutluluk için "değdi" diyeceğimiz bir gün sonuçta. Belki daha küçük yaştaki çocuklarla gidildiğinde, Disneyland yakınlarındaki otellerde kalıp, bir kaç gün parkın keyfini çıkarmak istenebilir ama, bizimkiler artık gençliğe adım atmış oldukları için, onlara da bir günlük eğlence yeterli geliyor.

Bir büyük oyun bu yaşamak dediğin. (**) Hakkını verebilmek için, ara sıra çocukluğa doğru kısa yolculuklar yapılmalı bence. Kim bilir belki çocukken oynayamadığımız, kurallarını bilmediğimiz oyunlardan ötürüdür, zaman zaman yaşarken tökezlemelerimiz... Oyun dışı kalmamak için içinizdeki çocuğun sesine kulak verin derim ben. ❤

Güzel yolculuklardan birinde görüşmek ümidiyle...


(*) Turgut Uyar'ın "Düşünüyorum da büyüyerek çocukluk etmişiz" sözünden uyarlanmıştır.

(**) Gülten Akın - Deli Kızın Türküsü