Allahaısmarladık canım öğretmenim

Değerli eğitimci Güngör Aytekin'in aziz anısına saygıyla...

Allahaısmarladık canım öğretmenim!

Kaç kişinin hayatına dokundunuz bizler gibi bilmiyorum. Ama Ankara Anadolu Lisesinin ilk mezunlarından olan ben ve sınıf arkadaşlarım için çok kıymetli ve özel bir insandınız. Okumayı seven çocuklara edebiyatın doğru kapılarını açmak, doğru yazarlarla-şairlerle tanışmamıza yardım etmek için elinizden geleni yaptınız. Bize sadece edebiyatı değil, hayat duruşu da öğrettiniz. Siz de bizim Ölü Ozanlar Derneği’nin Nolan Keating’iydiniz adeta. Ders kitaplarının dışına çıkardık çoğunlukla. Bizi nitelikli eserlerle tanıştırırdınız. 80 sonrası kanı kaynayan, hayatı yeni öğrenen gençlere Nazım’ın, Ahmet Arif’in, Hasan Hüseyin’in şiirlerini okumaya o dönemde kaç edebiyat öğretmeni cesaret ederdi? Sabahattin Ali’nin, Yaşar Kemal’in kitaplarını ödül olarak verirdiniz okuldaki kompozisyon yarışmaları sonrasında…

Biz liseden mezun olduğumuzda, Siz de emekli oldunuz ama bizlerle bağınızı hiç koparmadınız. Üniversite’de okuduğumuz yıllarda çok fazla görüşemesek de telefonla haberleştik. İşe girdiğimde birkaç sefer ziyaretime geldiniz. Nasıl gurur vericiydi benim için, lisedeki edebiyat ve aynı zamanda sınıf öğretmenimi iş yerimde ağırlamak… Sonra araya hayat girdi yine. Siz yaşam düzeninizi Ankara-Alanya arasında ikiye böldünüz. Bir süre görüşemedik yine. Ama sosyal dünyadaki gelişmelere çok hızla ayak uyduran ilerici, çağdaş yapınız sayesinde cep telefonunuzdan, facebooktan, instagramdan iletişim kurdunuz kıymetli öğrencilerinizle.

Ankara’da, Alanya’da neresi uygun olursa Size, bizlerle buluşmak için fırsat yarattınız hep. Okul günlerimizden daha çok, içinde yaşadığımız acımasız zamanın bizler üzerindeki etkilerini konuşurduk hep buluşmalarımızda. Umutsuzluğa düşmemizi, karamsar olmamızı istemezdiniz hiç. “Aydınlık günleri, aydınlık insanlar getirecek” derdiniz. “Asla boyun eğmeyin, dik durun. Cehaletin kazanacağı hiçbir zafer olmaz!” derdiniz.

Allahaısmarladık canım öğretmenim!

Yaz sonunda kaza geçirdiğinizde, nasıl korkmuştuk hepimiz. Ama Ankara’ya gelince başınızdaki sargılarla bile, yine kıymetli öğrencilerinizin yanında olmayı seçtiniz. “Eski toprağım, bir şey olmaz bana” dediniz. Ankara yolunda mola yerlerinde başınızdaki sargılar ve sakalınız nedeniyle size “Hacı Amca” demelerine nasıl güldüğünüzü anlattınız. Kaza sonrası pert olan arabayı yenilemiştiniz. Bir an önce kış bastırmadan Alanya’ya gitme telaşındaydınız öğretmenler gününüzü kutlamak için aradığımda. Ama çıkamadınız o yolculuğa… Tekrar başlayan hastane sürecinizde öğrencileriniz olarak yaşadığınız tatsızlıkları da atlatacağınıza dair umudumuzu hiç kaybetmedik. Hep dua ettik. “Güngör hocamız iyileşecek, yine bizlerle buluşmaya gelecek, dünyayı gezmeye kaldığı yerden devam edecek” dedik.

Canım öğretmenim.

Bugünden sonra yokluğunuz hepimizin yüreğinde derin bir sızı. Biz sadece öğretmenimizi değil, ağabeyimizi, babamızı da kaybettik. Mekanınız cennet olsun! Toprağınız ışıkla dolsun! Aydınlık, demokrat fikirlerinizle tüm öğrencilerinizin yüreğinde olacaksınız. Sizi hiç ama hiç unutmayacağız benim koca yürekli, aydın fikirli, adam gibi adam öğretmenim.

Bir gün bir yerlerde yine görüşmek üzere…

Allahaısmarladık…